yanınca

yanınca
z.
1. Öz yanı ilə, yanında, özü ilə bərabər. Oğlunu yanınca aparmaq. – Həmin vəkillər yanlarıyca uzun-uzadı ərizələr, siyahılar gətirmişdilər. C. M..
2. Biri ilə bərabər, yanaşı, bir yerdə, yanı ilə, yan-yana. Yanınca getmək. Yanınca qaçmaq. – Mən aşiqəm narınca; Gül əkdim kənarınca; Sonam sallandı, gəldi; Laçın da bir yanınca. (Bayatı). At çox dincdir. Adamyıxan deyil, <Nurəddin> yavaş-yavaş faytonun yanınca sürər. S. S. A..
3. . . . boyu, . . . boyunca. Sahil yanınca. Divar yanınca.

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • kor dökmek — yanınca dayanıklı kor durumuna girmek …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • istishab — ə. yanınca aparma, özü ilə götürmə …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • müşayiət — is. <ər.> Yanınca getmə, ötürmə. Müşayiət etmək – 1) ötürmək, yola salmaq. <Mehriban> keçən gün <Səlimin> tövsiyələrini diqqətlə dinləmiş, onu vağzaladək müşayiət belə etmişdi. S. Hüseyn; 2) bir yerə qədər yanınca getmək,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • düşmək — f. 1. Öz ağırlığının təsiri ilə yerə enmək, yuxarıdan aşağıya enmək, tökülmək. Göydən üç alma düşdü. . . (nağılların sonu). Paraşütlə düşmə. Qayadan dərəyə iri daşlar düşürdü. – Bu zaman bir bomba düşür uzağa; Dalğa vurub onu sərir torpağa. M. R …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • Babaeski — Vorlage:Infobox Ort in der Türkei/Wartung/Landkreis Babaeski Hilfe zu Wappen …   Deutsch Wikipedia

  • Bulgarophygon — Babaeski Hilfe zu Wappen …   Deutsch Wikipedia

  • Burdizon — Babaeski Hilfe zu Wappen …   Deutsch Wikipedia

  • acelecilik — is., ği Aceleci olma durumu, ivecenlik Yaya geçidinin yeşilleri yanınca acınacak bir acelecilikle, karşı kaldırımdakilere doğru atıldık. N. Cumalı …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • çıralık — sf., ğı 1) Çıra olarak kullanılmaya elverişli (ağaç, tahta) 2) is. Çıra konulan yer Çıralık yanınca Koca Osman onu öylece gördü, yüzüne ters ters, alaylı baktı. Y. Kemal …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • ittiba’ — ə. 1) boyun əymə, itaət etmə; 2) yanınca getmə, müşayiət etmə; 3) dalınca getmə, təqib etmə …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”